Een sprong naar het onbekende: Mijn carrièreswitch naar het onderwijs

Goeiemorgen lief mens,

Met een mix van opwinding en een vleugje melancholie wil ik jullie vandaag meenemen in mijn grote beslissing om een carrièreswitch te maken. Vanaf 1 september 2023 sla ik een nieuwe weg in als leerkracht én student. Ik zal volwassenen doceren in het volwassenenonderwijs bij KISP te Gent. Maar... dit is nog niet alles. Ik ga zelf ook terug op de schoolbanken zitten: Artevelde Hogeschool, here I come!

Na vele jaren van werkzaamheden in de kinderopvang is het tijd geworden om toekomstige kinderbegeleiders op te leiden. Hoewel ik met pijn in mijn hart afscheid neem van mijn collega's bij Klein & Wijs en Sint-Lievenspoort, kijk ik met enorm veel enthousiasme naar de toekomst.

Deze keuze heb ik gemaakt met het oog op mijn talenten en mijn ikigai, mijn reden van bestaan. Maar geloof me, deze keuze was allesbehalve gemakkelijk. Ik verlang naar stabiliteit en zekerheid, zowel voor mezelf als voor mijn kinderen. Met deze sprong in het diepe, weet ik dat deze elementen gedeeltelijk wegvallen. Desondanks ben ik vastbesloten om zoveel mogelijk veiligheid te creëren om deze stap te zetten. Ooit zei Maaike Verstraete mij dat ik mijn innerlijke vlammetje niet mag laten doven. Daarom moet ik het beschermen tegen de muren waar ik tegenaan zal botsen, tegen de tegenwind die ik zal ervaren, en tegen de blusdekens (Wie zijn die blusdeken? Liek Besselaar vertelt er alles over in haar boek: ‘Het land van alles’) die op mijn pad terecht kunnen komen.

Je vraagt je misschien af waarom het zo belangrijk is om je ikigai te kennen en te volgen. Als loopbaancoach, heb ik me verdiept in dit concept en ontdekt dat het een essentiële gids kan zijn voor het vinden van betekenis en voldoening in je werk en leven. In ieder zit een passie, een uniek talent dat zin geeft aan je bestaan, de stuwende kracht om het beste van jezelf te geven, tot het einde van je dagen. Victor Frankl zei: "Als je je ikigai nog niet gevonden hebt, zal dat je volgende missie worden: vind je ikigai!"

Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat veel mensen tussen de leeftijd van 40 en 50 jaar een carrièreswitch maken om hun ikigai te volgen. Het is een periode waarin ze zichzelf beter leren kennen en hun ware passies willen nastreven. Dit fenomeen wordt vaak geassocieerd met een midlifecrisis. Ik noem het eerder: (eindelijk) luisteren naar je hart en het volgen van je ikigai.

Ikigai, een concept dat zijn oorsprong vindt in de Japanse cultuur, speelt een centrale rol in mijn beslissing. Het woord "ikigai" kan worden vertaald als "de reden van bestaan" of "het pad naar vervulling". Het verwijst naar het vinden van de perfecte balans tussen vier elementen: datgene waar je van houdt, waar je goed in bent, wat de wereld nodig heeft en waarvoor je beloond kunt worden. Het is de essentie van betekenisvol werk en een bevredigend leven.

Francesc Miralles en Hector Garcia hebben prachtige boeken geschreven over ikigai, waaruit ik veel inspiratie heb geput. Ze benadrukken het belang van het ontdekken en volgen van onze passies, omdat dit leidt tot een diep gevoel van voldoening en geluk. Ik geloof dat mijn stap naar het onderwijs mijn persoonlijke ikigai zal voeden en me de kans zal geven om anderen te inspireren hun eigen pad te volgen.

Als ik terugkijk op mijn tijd in de kinderopvang, realiseer ik me hoeveel ik heb geleerd en gegroeid. Ik heb kostbare lessen geleerd over empathie, geduld, en het belang van een veilige en stimulerende omgeving voor kinderen. Deze ervaring zal ongetwijfeld van onschatbare waarde zijn in mijn nieuwe rol als leerkracht.

Naast mijn persoonlijke groei en voldoening, is het mijn ambitie om een positieve invloed te hebben op het onderwijslandschap. Ik wil bijdragen aan de ontwikkeling van hoogwaardig volwassenenonderwijs en het opleiden van competente kinderbegeleiders. Ik geloof dat het onderwijs een cruciale rol speelt in het vormen van de samenleving en het bouwen aan een betere toekomst. Door mijn kennis en passie te delen, hoop ik anderen te inspireren hun ware potentieel te bereiken en hun eigen ikigai te vinden.

Terwijl ik afscheid neem van mijn vertrouwde omgeving en gewaardeerde collega's, koester ik de tijd die we samen hebben doorgebracht. We hebben geweldige herinneringen gecreëerd en waardevolle banden opgebouwd die altijd in mijn hart zullen blijven, zelfs terwijl ik mijn horizon verbreed en nieuwe relaties opbouw in het onderwijsveld.

Ik ben dankbaar voor de steun, het begrip en de aanmoediging die ik heb ontvangen van mijn dierbaren tijdens dit proces. Hun steun heeft me geholpen om moedig te zijn en mijn passie na te streven. Ik ga deze nieuwe reis met veel enthousiasme aan en zal mijn best doen om de wereld van het onderwijs te verrijken. Echter ben ik mij van bewust dat ik deze steunzolen nog hard zal nodig hebben op de dagen wat ik het moeilijk heb, het misschien even niet meer zie zitten of om de successen samen te vieren.

Ik kijk ernaar uit om te ontdekken wat de toekomst in petto heeft en hoe ik mijn passie kan overbrengen op anderen. Daarnaast zal "Hilde floreert" blijven bestaan en groeien. Hier kan ik mijn passies blijven delen en anderen helpen openbloeien. Het is een plek waar we samen kunnen verkennen, leren en groeien.

Ik nodig jullie uit om met mij mee te gaan op dit nieuwe avontuur. Ik zal mijn best doen om jullie op de hoogte te houden van mijn ervaringen, uitdagingen en successen in het onderwijs. Wellicht zal ik nieuwe inzichten delen en anderen inspireren die ook verlangen naar een betekenisvolle carrièreswitch.

Ter afsluiting wil ik graag een quote delen van Confucius: "Tell me and I will forget, show me and I may remember; involve me and I will understand.”

Lieve Groet,

Hilde